Jeszcze do niedawna określano go mianem lekkiego, wytrzymałego i ceniono za to, że może być używany np. w kuchni, przemyśle czy turystyce. Jego największe zalety: wielofunkcyjność i wytrzymałość okazały się zmorą, ponieważ jest praktycznie wszędzie. Oceany od wielu lat zalewane są tonami plastiku, a on rozkładając się, przenika do środowiska – w tym, do ludzkiego ciała.
Rządy wprowadzają obostrzenia, próbują stworzyć gospodarkę obiegu zamkniętego. Wszystko to obserwuje młodzież, która coraz bardziej interesuje się ochroną środowiska i postanawia działać. Już ponad sto osób od początku roku realizuje w tym temacie swoje projekty społeczne w ramach programu „Mniej plastiku” Fundacji Zwolnieni z Teorii. Warto o nich wspomnieć 18 marca, w Światowym Dniu Recyklingu, aby odpowiedzieć sobie na pytanie, w jakim momencie historii jesteśmy.
Dyskusja na temat, ile dokładnie ton plastiku znajduje się w ocenach jest gorąca jak rosnąca temperatura Ziemi. Bez względu na to, czy oceany zalewa 3,2 mln ton plastiku, jak uważają badacze z Uniwersytetu w Utrechcie, czy 150 mln ton, jak podaje WWF, fakt jest taki, że mamy jako mieszkańcy Ziemi ogromny problem. Warto o tym przypomnieć w Międzynarodowy Dzień Recyklingu, ponieważ recycling to jeden z czterech sposobów sensownego przywracania plastikowym przedmiotom drugiego życia lub ponownego nadania im sensu.
Jak podaje GUS, w 2023 r. poziom recyklingu niestety pozostaje bez zmian – zaledwie 27 proc. odpadów trafiło do recyklingu, a przecież w ciągu najbliższych 5 lat powinno to być 90 proc.
Dobra wiadomość jest taka, że Polacy produkują mniej śmieci. Jak poprawić tę sytuację?
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.